Commissie tot Bescherming der Aanspraken van Gedepossedeerden

Nationaal Archief, Den Haag

www.nationaalarchief.nl

Inventaris

Toegang gedigitaliseerd

2.19.042.56

Schie, H.A.J. van, Inventaris van het archief van de Commissie tot Bescherming der Aanspraken van Gedepossedeerden, (1946) 1950-1957 (Den Haag 1988).

Omvang inventaris: 10 pagina’s. De inventaris bevat een historische en archivistische inleiding (blz. 3-4)

1,8 meter

Alfabetisch

Thematisch

Anders

Andere ordening, nl. per dossier.

papier

volledige openbaarheid

Onbekend

Uit het archief zijn tijdens de bewerking grote hoeveelheden dubbelen verwijderd.

Het archief bevat:

• Notities van vergaderingen van de Commissie, alsmede van vergaderingen van de Commissie met derden. 1950-1952 (N.B.: incompleet)
• Correspondentie, 1950-1957
• Circulaires, 1950-1956
• Stukken betreffende “Schatzanweisungen” * Kijk voor een verklaring van het begrip in het veld ‘opmerkingen’.
• Stukken betreffende “Dode mussen” * Kijk voor een verklaring van het begrip in het veld ‘opmerkingen’.
• Stukken betreffende de zogenaamde “Smijtdagen” * Kijk voor een verklaring van het begrip in het veld ‘opmerkingen’.
• Stukken betreffende de slotuitkering uit de boedels van de L.V.V.S. en de V.V.R.A.
• Stukken afkomstig van mr. H. Sanders

Bij het archief van de Commissie Gedepossedeerden zijn stukken gevoegd van Sanders uit zijn tijd als advocaat te ’s-Gravenhage.

Onbekend

In de inventaris is een aantal termen uit de dossieromschrijving ter verduidelijking toegelicht:

• ‘Schatanweisungen: Duits schatkistpapier, waarmee Nederland tijdens de bezetting werd overspoeld. Alle Nederlandse banken hebben het zo snel mogelijk ingeleverd bij de Nederlandsche Bank, behalve Lippmann Rosenthal en enkele “foute” banken. Het rijk heeft de Nederlandsche Bank na de oorlog schadeloos gesteld, doch de Schatanweisungen van de L.V.V.S. niet willen overnemen. Vooral joden waren hiervan de dupe.

• Dode mussen: beslissingen van de Afdeling Effectenregistratie van de Raad voor het Rechtsherstel waarin de “tegenwoordige bezitter” van een effect in de eigendom werd erkend. De “gedepossedeerde”, de – meestal joodse – oorspronkelijke eigenaar verkreeg daarbij een schuldvordering op de L.V.V.S. Dat was veel onvoordeliger voor de oorspronkelijke eigenaar dan voor de tegenwoordige bezitter.

• Smijtdagen: dagen in 1942 en 1943, waarop ten beurze in Amsterdam grote partijen effecten tegen veel te lage prijzen werden verhandeld, omdat ze, afkomstig uit joodse boedels, als “besmet” golden.’